در خانه ی آب و گل

بی توست خراب این دل

در خانه ی آب و گل

بی توست خراب این دل

تأمل

زیبا آن است که به چشم مطبوع آید. (دکارت)


هیچ چیز زیبا نیست مگر حقیقت. (بوالو)


زیبایی تجلی قانون های پوشیده ی طبیعت است. (گوته)


عارفان می گویند: انسان می تواند به مقامی برسد که همه چیز را زیبا ببیند.


...


نمی دانم چرا گاهی بعضی چیزها آن قدر واضح و روشن اتفاق می افتد که من حسابی گیج می شوم؟؟! نمونه اش، همین امشب!

مشغول مطالعه ی جملات بالا در کتابی با نام " زیبایی پرستی در عرفان اسلامی " بودم که تلفن زنگ زد. و من با بی میلی تلفن را جواب دادم! نه این که حوصله ی طرف مقابلم را نداشته باشم! نه! فقط ذهنم به قدری درگیر شده بود که آزاد ساختن او برایم سخت بود! پس از احوالپرسی های تکراری و تعارفات معمول، متوجه شتاب و هیجانی در صدای این بنده ی عزیز خداوند شدم!! فهمیدم هدف خاصی از برقراری این تماس داشته و خیلی سریع هم برایم توضیح دادند که شبکه ی ... مستند ... را حتما ببینم! فرمودند: در حال تماشای این برنامه، ناگهان به یاد بنده افتاده اند و ...


بلافاصله تلوزیون همیشه خاموش ( به دلایلی) را روشن کردم و در کوتاه ترین زمان ممکن، شبکه ی مورد نظر را یافتم. اما از خوش اقبالی یا بداقبالی من بود که مستند ( که در رابطه با زندگی پرندگان بود) به پایان رسید!

سهم من از این مستند تنها دیدن رقص یک پرنده بود و شنیدن جمله ی پایانی این برنامه ی احتمالا زیبا! 


" به راستی چه کسی این همه زیبایی را به پرندگان داده است؟ "