اغلب صاحب و مالک چیزی بودن، حس خوبی را در انسان به وجود می آورد که اصولا نفس را راضی و خشنود می سازد! معمولا در این حال، علائم غرور و لذت در چهره آشکار است!
همه ی ما تا کنون چنین تجربه ای را داشته ایم و انکار آن به نظرم عملی صادقانه نمی آید. شاید بیش از نیمی از گیس کشی ها، دعواها، قهرها و کتک کاری های دوران کودکی، سرچشمه از همین حس مالکیت داشته باشد!
امشب به این موضوع فکر می کردم: که آیا واقعا ما انسان ها صاحب و مالک چیزی هستیم!؟ به احتمال زیاد بیشتر افراد در پاسخ به این پرسش در ابتدا به یاد میزان دارایی های خود افتاده و آن ها را از نظر گذرانده و شمارش می کنند!
اما هدف من از نوشتن این پست، توجه به مواردی است که کمتر فرصت و یا میل و رغبتی برای بررسی آن ها داشته ایم ...
هر موجود زنده ای، از جمله انسان، برای رفع نیازهای گوناگون و نامحدود خود احتیاج به بسیاری چیزها، از قبیل هوا، آب، غذا، مسکن، نور، گرما، محبت و... دارد! بعضی از این چیزها را می توان با پول خرید! مثل آب و غذا و .. و برخی را نه! مثل هوا و نور که پروردگار بخشنده به رایگان در اختیار همگان قرار داده است!
گاهی پیش می آید که دلم نمی خواهد روزی یا شبی به پایان برسد! یا به این دلیل که آن شب یا روز را بسیار دوست دارم و یا از این جهت که فردای آن روز یا شب را دوست نمی دارم!! اما همیشه دیده ام که خواست من هیچ اثری در توالی شب و روز و گذر ایام ندارد! این ثابت می کند که من هیچ مالکیت و اختیاری در این زمینه ندارم! و صاحب این شب و روز نیستم! هر چند در آن ها زندگی می کنم!
و یا وقتی سلامتی ام را از دست می دهم، تازه می فهمم که مالک آن نبوده ام، که اگر بودم از دست نمی دادم! یا زمانی که موی سرم را که تا دیروز زینتم محسوب می شد، در سطل زباله می ریزم، به این نتیجه می رسم که صاحب اصلی این مو نیستم! و باز وقتی بی اختیار خواب وجودم را فرا می گیرد، می فهمم صاحب بیداری هم نیستم! ...
بی نهایت از این نمونه ها می توان آورد که ثابت کند انسان صاحب واقعی هیچ چیزی نیست!! هر چه هست ازخداوند است و همه چیز در تسلط و قدرت اوست و این ها نعمت های اوست که تنها مدتی در اختیار ما قرار دارد!!
نمی دانم آیا بانوان محترمی که زینت های گرانبهایی چون طلا و جواهر به گردن آویخته اند چقدر به این موضوع فکر می کنند که این فلزات گرانبها و جواهرات با ارزش روزی از دل زمین استخراج شده اند و روزی دیگر، دیر یا زود، به دل زمین باز می گردند!
ای کاش همیشه حواسمان باشد که صاحب حقیقی این زیبایی ها، ثروت ها، توانایی ها، هوش ها و نبوغ ها، آرامش ها، لذت ها و ... تنها خداوند است! و بس!
سلام
رسیدن به این نقطه از معرفت که ما فقط امانتدار نعمتها هستیم همین و بس معنای دیگری به زندگی می بخشد.
سلام
دعا می کنم امانت دارهای خوبی باشیم
واقعا درسته همه چیز موقتیه .
خیلی وقتا یادمون میره کی هستیم یادمون میره از خون بسته شده افریده شدیم و در اصل از خاکیم و به خاک برمیگردیم
از این دست فخر فروشیا کم ندیدم خصوصا بین خانمها . گرچه بین اقایون هم کم نبوده .
خدا هممونو به راه راست هدایت کنه
آمــیـــــــن ...
چقدر لذتبخشه باور کردنه مالک چیزی نبودن...
واقعا