ابرهایی که نمی بارند!!

امروز آسمان شهرم، پر از ابر بود و هست! ابرهایی که گویا هنوز وقت باریدنشان نرسیده! 

به خودم گفتم در این فرصتی که ابرها آماده ی بارش می شوند تو هم آگاهی و دانشت را در مورد ابرها بالا ببر! روز ساکت و بی دغدغه ای داشتم و خوشبختانه وقت برای مطالعه فراوان...

خلاصه ای از آن چیزی که در کتاب "شگفتی های آفرینش در مکتب اهل بیت(ع) " (جلد سوم و چهارم) و کتاب " تغییر اقلیم و گرم شدن کره ی زمین" خواندم را می نویسم. به امید اینکه شما را هم سهیم کنم در لذتی که بردم

.

. 

فرضا اگر روزی فرا رسد و مردم ببینند سیاره ای بزرگ، یعنی چند برابر ماه، آهسته از نزدیکی زمین بگذرد، همه در تعجب و حیرت فرو می روند و محو تماشای آن می شوند، ولی اگر هر روز این وضع تکرار شود، آنگاه این پدیده ی مهم، یک چیز عادی می شود و کسی از دیدنش تعجب نمی کند و چه بسا که دیگر کسی حال و حوصله ی دیدنش را هم نداشته باشد. پیدایش ابرها در بالای سر ما نیز در واقع به همین حالت است. 

این ابرها چگونه به وجود می آیند و از کجا آمدند و به کجا می روند و چه خواهند کرد؟ این یک موضوع بسیار مهم است که نباید بخاطر تکرار و زیاد دیدن آن برای ما یک پدیده ی عادی تلقی شود.

امام سجاد(ع) می فرمایند: « ای آن که به جلال و شکوه خود، ابرها را بر پا می کند»

امام سجاد(ع) خدا را توسط یکی از نشانه های عظمتش، مخاطب خود قرار می دهد و با این کلمات با خدای خود راز و نیاز می کند ولی در واقع آن حضرت می خواهد درسی از خداشناسی توأم با آگاهی دادن به ما بدهد.

آن حضرت با آگاهی کامل به ما می گوید که بر پائی این ابرها توسط مجموعه عوامل طبیعی پدید می آید و همه ی این عوامل، دست در دست همدیگر می دهند تا ابرها از بالای سر ما نمایان شوند.

تشکیل ابر، نقطه ی پایان و نتیجه ی آخر تلاش تمامی عوامل طبیعی است که باید در وقت مناسب و شرایط لازم محصولی به نام باران به ما بدهد.

شکل گیری و بر پائی ابرها نتیجه ی عوامل زمینی و هوایی است. آن هم در محدوده ی وسیعی از سطح کره ی زمین است. یعنی این لکه های ابری که الان در بالای سر خود می بینیم نتیجه ی کار عوامل طبیعی بسیاری است. از قطب ها گرفته تا مناطق استوائی و زائیده ی تحولات وسیعی از مناطق مختلف است و همچنین نقش اساسی خورشید و ماه و شب و روز و سرما و گرما و باد و کوه و دریا و جنگل و دشت و برنامه های دیگر که همه ی این ها به توسط همدیگر، ابرها را می بافند و می سازند و به این شکل که ما آن ها را می بینیم در می آورند.

امام حسن عسگری(ع) به نقل از پیامبر گرامی فرمودند:

« به یقین این خدا است که بر پا می کند تشکیلات ابرها را و از آن ابر، چیزی حاصل نمی شود مگر اینکه به صورت انبوه و متراکم شود و بر همدیگر انباشته گردد و به صورت ابر پر پشت و قطوری در آید و دامنه ی آن در آسمان، وسعت زیادی بیابد تا اینکه بارندگی به وجود آید و بر اثر بارندگی ها ابرها متلاشی و از حجم ابرها کم می شوند و محو می گردند تا اینکه از ابرها چیزی دیده نشود»

(شگفتی های آفرینش در مکتب اهل بیت(ع) )

به جمله ی کوتاهی از کتاب (تغییر اقلیم و گرم شدن کره ی زمین) دقت کنید:

"شرط اصلی تشکیل بارش، فرآیند تراکم است."

به قدری واضح است که نیازی به کمترین توضیح هم ندارد.