در خانه ی آب و گل

بی توست خراب این دل

در خانه ی آب و گل

بی توست خراب این دل

دلخـــــوش از آنیم که حـــج می رویـم

غـــافــــل از آنیـــم که کـج مــی رویـــم

کعــبه به دیـــــدار خـــــــدا مــی رویـــم

او که همیــــنجاست کجــــا می رویــم

حــج به خـــدا جز به دل پــاک نیـــست

شــستن غــم از دل غمــــناک نیـست

دین که به تسبیح و سر و ریش نیست

هر که علی گفــت که درویش نیـــست

 

 

تفنگ های پر برای شلیک به مغزهای پر ساخته شده اند! و مغزهای خالی برای پر کردن این تفنگ ها! از کسی که کتابخانه دارد و کتاب های زیادی می خواند نباید هراسید، از کسی باید ترسید که تنها یک کتاب دارد و آن را مقدس می پندارد، ولی هرگز آن را نخوانده است...


پی نوشت: دو پیامک امروز داشتم، که قابل تأمل بود! برای شما هم نوشتم



نظرات 1 + ارسال نظر
امیرمهدی دوشنبه 26 دی‌ماه سال 1390 ساعت 07:46 ق.ظ

سلام

بسیار زیبا بود والبته قابل تامل.
در این وانفسایی که از هر سو ناامیدی وخرابی وکژی به مشام می رسد گاهی اوقات شعری یا جمله ای زیبا ونغز می شنوی.گویا هنوز طبع شاعری این مردم وذوق هنریشان نخشکیده است.خدارا شکر.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد